درهم پرهم

نگران … منتظر … تنها … عصبانی … بهانه گیر … این روزها همه ی اینها من هستم … آرامم کن … آرامم کن …

وان پست

كودكي ها به خانه مي رفت  با كيف و با كلاهي كه بر هوا بود چيزي دزديدي ؟ مادرش پرسيد  دعوا كردي باز؟  پدرش گفت  و برادرش كيفش را زير و رو مي كرد به دنبال آن چيز  كه در دل پنهان كرده بود  تنها مادربزرگش ديد گل سرخي را در دست فشرده كتاب هندسه اش  و خنديده بود                                                           حسین پناهی! و سر انجام در یک روز گرم تابستانی دزدِ بهار، وی برای نوشتن جلفیات خود به نینی وبلاگ برگشت ...
16 خرداد 1402
niniweblog
تمامی حقوق این صفحه محفوظ و متعلق به درهم پرهم می باشد